‘มาดามเดียร์’ เปิดใจทั้งน้ำตาหลังไปไม่ถึงฝัน
มองประชาธิปัตย์อยู่บนทางแพร่ง ทางรอดเดียวคือต้องรื้อฟื้นอุดมการณ์
วันนี้ (9 ธ.ค.66) นางสาววทันยา บุนนาค เปิดใจทั้งน้ำตาภายหลังที่ประชุมวิสามัญพรรคประชาธิปัตย์ ครั้งที่ 3 ประจำปี 2566 มีเสียงไม่ถึง 3 ใน 4 ในการงดเว้นข้อบังคับพรรค กรณีเป็นสมาชิกไม่ถึง 5 ปี และต้องเป็น สส.ในนามพรรค ทำให้นางสาววทัญญา หมดสิทธิลงสมัครหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์
ทันทีที่ทราบมติที่ประชุม นางสาวทันยา กล่าวขอบคุณสมาชิกพรรคทุกคนที่รับรองชื่อของตนเอง รวมถึงสมาชิกทั้ง 139 คน ที่สนับสนุนยกเว้นคุณสมบัติคุณสมบัติให้กับตนเองในการลงสมัครชิงหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์คนที่ 9
สิ่งที่ตนเองตั้งใจมาลงรับสมัครหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ โดยตั้งใจมาด้วยอุดมการณ์ และความหวังที่เชื่อมั่นและศรัทธาในพรรคประชาธิปัตย์ในวันที่พรรคพ่ายแพ้การเลือกตั้ง เหลือ สส.แค่ 25 คน ทำให้ทุกคนหวาดหวั่นว่าอนาคตของพรรคจะเป็นเช่นไร
วันนี้พรรคกำลังยืนอยู่บนทางแพร่งสองทาง ว่าจะเข้าสู่อำนาจ เพื่อใช้ระบบอุปถัมภ์ที่วันหนึ่งเมื่อไม่มีจะให้ หรือให้สักเท่าไรก็ไม่พอ ก็ทำได้แค่หวังว่าประชาชนจะให้โอกาสเราอีกครั้ง หรือการใช้อุดมการณ์จิตวิญญาณของพรรคประชาธิปัตย์ในการทำงานซื่อตรงกับประชาชน ยึดหลักถูกต้องให้กับประชาชน เป็นหนทางที่เราทำได้สำเร็จ ทำให้ได้รับแรงศรัทธาจากประชาชนมาตลอด 77 ปี
ตนเองแม้จะเพิ่งมาทำงานกับพรรค ก็ทบทวนว่าสิ่งที่พรรคเคยทำมาในอดีต และความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดขึ้นจาก จากปัญหาเรื่องโครงสร้างพรรค หรือปัญหาการทำงานภายในใดๆเลย แต่เพราะเราไม่สามารถสร้างอุดมการณ์สร้างจุดยืนทางการเมืองที่ชัดเจน เพื่อเป็นความหวังและทางเลือกให้กับประชาชน
ซึ่งวันนี้สิ่งที่กลัวที่สุด คือวันที่ประชาธิปัตย์กำลังอยู่ยืนอยู่บน 2 ทางแพร่ง ว่าประชาธิปัตย์จะกลับมาฟื้นฟูอุดมการณ์ได้สำเร็จ หรือประชาธิปัตย์ กำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว ตนเองจึงขอเลือกตัดสินใจที่จะลงมือทำในสิ่งที่ตนเองเชื่อว่าเป็นทางรอดทางเดียวของพรรค คือการรท้อฟื้นจิตวิญญาณที่ยึดมั่นในอุดมการณ์และจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ ที่หัวหน้าพรรคทั้ง 8 คนได้ทำมาโดยตลอด ซึ่งนั่นคือทางรอดทางเดียวของพรรคประชาธิปัตย์
อย่างไรก็ตามตนเองไม่อยากตัดสินว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นเพราะระบบอุปถัมภ์หรือไม่ แต่ตนเองเชื่อมั่นว่าทางรอดทางเดียวของพรรคประชาธิปัตย์ คือการรื้อฟื้นอุดมการณ์เท่านั้น และหวังว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น หวังว่าเพื่อนสมาชิกทุกคนจะเห็นเช่นเดียวกัน แต่วันนี้สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เห็นแล้วว่า สิ่งที่เราหวังว่าประชาชนจะกลับมาศรัทธาพรรคประชาธิปัตย์อีกครั้ง วันนี้แสงแห่งความหวัง แสงแห่งการเปลี่ยนแปลง มันไม่เกิดขึ้นแล้ว เราจะหวังแสงแห่งศรัทธาจากประชาชนกลับคืนมาได้อย่างไร
จากนี้ขอประเมินและทบทวนว่าทิศทางพรรค และแนวทางการทำงานของตนเองจะเลือกทำงานกับพรรคการเมืองที่อุดมการณ์ตรงกัน แต่หากอุดมการณ์ไม่ตรงกัน ก็คงเป็นเรื่องของเราที่ต้องพิจารณาตนเอง ว่ายังสมควรที่จะทำงานกับพรรคต่อหรือไม่
