ชัชชาติ ขอข้าราชการใหม่ “เอ๊ะบ้าง อย่าอืออย่างเดียว” หากพบทุจริตต้องจัดการเด็ดขาด
วันนี้ (24 มิ.ย.65) นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร กล่าวให้โอวาทแก่ข้าราชการบรรจุใหม่ ณ ห้องบางกอก อาคารไอราวัตพัฒนา ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร (ดินแดง) กล่าวว่า พวกเราเป็นกำลังสำคัญ กทม.ต้องฝากในมือพวกเรา พร้อมตั้งคำถามกับบุคลากรว่า “เปลี่ยนอะไร สำคัญที่สุด” จากนั้นได้หยิบยกเนื้อหาจากหนังสือ Think Again ของ Adam Grant มาอธิบายว่า เราต้องสงสัยในสิ่งที่รู้ อยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่เราไม่รู้ และปรับความคิดให้ทันสมัยตามข้อมูลใหม่ที่ได้
โดยยกตัวอย่างครอบครัวคุณเสาวณี คุณเกรียงศักดิ์ วิเลปะนะ อาชีพเกษตรกรปลูกกล้วยรวยได้ เพียงเปลี่ยนความคิดใหม่ขายกล้วยเป็นลูก ไม่ขายเป็นหวี เริ่มส่งขายร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven ในราคาลูกละ 7 บาท จนเติบโตเป็นธุรกิจใหญ่โต
เราออกแบบชีวิตได้ เริ่มจากต้องเปลี่ยนความคิดก่อน คำว่า “ปริญญาเป็นตัวกำหนดอาชีพ ไม่จริง” เพราะ 75% ของคนจบปริญญา ไม่ได้ใช้ความรู้ในใบปริญญาแต่ใช้ความรู้อื่น ไม่อยากให้ทุกคนกังวลเรื่อง Passion มาก เพราะเราจะไม่มีทางรู้ว่า Passion ของตนเองคืออะไร จนกว่าจะได้ลองผิดลองถูก เชื่อว่า งานในโลกนี้ไม่มีพอสำหรับ Passion ของทุกคน อยากให้นำ Passion ไปใช้นอกเวลางาน เพราะงานคือการเอาชีวิตรอด
นายชัชชาติ กล่าวว่า การทำงาน กทม.ไม่ควรเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน หากมีการทุจริตจะดำเนินการอย่างเด็ดขาด และไล่ออก “ผมจะไม่ทำกับพวกเราเหมือนคนในครอบครัว กทม.ดูแลกันเหมือนทีมดีแล้ว เพราะบริษัทควรเป็นเหมือนทีมกีฬาที่ต้องทำงานเป็นทีม”
โดยตอนหนึ่งของการให้โอวาท นายชัชชาติ ระบุว่า เราต้องคิดใหม่ตลอด หลายคนค้างอยู่บนภูเขาแห่งความโง่ ดังนั้นจึงต้องเรียนรู้กันต่อไป ยอมรับว่าโง่หลายเรื่อง แต่ก็จะต้องเรียนรู้ต่อไป ต้องเรียนรู้ไปเรื่อย ๆ จนทำให้สุดท้ายจะรู้จริง เราอย่าเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการ “ได้ครับพี่ ดีครับนาย สบายครับผม เหมาะสมครับท่าน” เพราะจะทำให้เราอยู่ในโลกทัศน์เดิม และทำให้ไม่ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น
โซเชียลมิเดียทำให้เราโง่ขึ้น เพราะอยู่ในกลุ่มคนที่คิดเหมือนกันกับเรา วงจรการคิดใหม่เริ่มจากการถ่อมตน สงสัย อยากรู้อยากเห็น หาความรู้เพิ่มและค้นพบ ให้ถ่อมตนต่อความรู้ที่มี ยำเกรงต่อความไม่รู้ถือเป็นสิ่งที่ผมคิดตลอด เจอใครก็ยกมือไหว้ถามตลอด เพราะมีคนที่รู้มากกว่าเราเยอะ
พร้อมยกตัวอย่างเรื่องป้ายหาเสียง นายชัชชาติ กล่าวว่า ให้เราหัด เอ๊ะ บ้างอย่า อือ อย่างเดียว ต้องมีคำถามว่า ทำเช่นนี้ทำไม เราจึงเกิดเป็นไอเดียที่ทำป้ายหาเสียงขนาดเล็ก และทำจำนวนน้อย จนถึงขั้นว่ามีคนมาตามหาป้ายของเรา
